Kryteria wyboru tarcz ściernych

[visera]

Materiały ścierne wykorzystywane są podczas naprawy i renowacji aut. Ich zastosowania wymaga większość prac wykonywanych w warsztatach blacharsko-lakierniczych. Wśród materiałów tego typu wyróżniamy między innymi tarcze ścierne. W zależności od potrzeby dostępne są krążki zarówno do szlifowania maszynowego, jak i ręcznego. Odpowiednio dobrane pozwalają uzyskać oczekiwany efekt bez ryzyka uszkodzenia wykańczanej powierzchni.

Kluczowe parametry ściernic

Perfekcyjne wykończenie naprawianych powierzchni pojazdu, również tych trudnodostępnych, jest możliwe między innymi dzięki użyciu właściwych materiałów ściernych. Przy ich wyborze pod uwagę brany jest przede wszystkim rozmiar oraz rodzaj zastosowanego ścierniwa. Producenci oferują tarcze ścierne z różnych materiałów, w różnej wielkości i ziarnistości.

Materiał wykonania

Krążki powstają na bazie podkładów, do których przytwierdzane są ziarna materiału ściernego. Jednym z często spotykanych jest elektrokorund, czyli syntetycznie wytwarzana postać tlenku glinu nazywanego korundem. Materiał ten swoją popularność zawdzięcza stosunkowo niskiej cenie, większej regularności i ostrości kryształów oraz możliwości stosowania domieszek wpływających na ich właściwości szlifujące. Do produkcji tarcz ściernych powszechnie wykorzystywany jest elektrokorund szlachetny, który zawiera około 99% czystego Al₂O₃ i elektrokorund półszlachetny o zawartości tlenku glinu zazwyczaj wyższej niż 95%.

Dobry przykład stanowią produkty marki APP, dostępne w sklepie internetowym Warsztat24. Mowa tutaj o krążkach ściernych Classic z ziarnem ze szlachetnego elektrokorundu i tarczach ściernych fibrowych z ziarnem korundowym półszlachetnym. Krążki ścierne APP Classic przeznaczone są do maszynowego szlifowania powierzchni poliestrowych takich jak szpachle oraz akrylowych i poliuretanowych takich jak podkłady czy lakiery nawierzchniowe. Sprawdzą się także z ręcznymi szlifierkami elektrycznymi i dostosowanymi do odsysania pyłu szlifierkami pneumatycznymi. Przy pomocy tarcz ściernych fibrowych firmy APP można zaś szlifować dokładnie i zgrubnie, a także ścierać i wygładzać spoiny, usuwać zadziory i rdzę z powierzchni stalowych, metalowych, lakierowanych i drewnianych. Tarcze ścierne fibrowe współpracują z talerzami podporowymi takimi jak APP TURBO.

Do przytwierdzania ziaren materiału ściernego stosowane są różne spoiwa podkładowe, a w tym żywica. Aby zabezpieczyć ziarno przed wykruszeniem, producenci stosują dwie warstwy spoiwa. Aby zaś uniknąć zapychania się i przedłużyć żywotność krążka do drugiej warstwy dodają stearynianu. Taki zabieg wraz z równomiernie rozłożonym ziarnem umożliwia uzyskanie idealnego efektu prac wykończeniowych.

Ziarnistość ścierniwa

Ziarna ścierne mają różną wielkość. Na tarczach przeznaczonych do usuwania dużej ilości materiału z obrabianej powierzchni są ziarna o większych rozmiarach. Mniejsze ziarna pokrywają zaś krążki ścierne wykorzystywane podczas dokładnego wykańczania powierzchni pojazdów. Jednym słowem wielkość ziaren dobierana jest w zależności od potrzeby i sposobu użycia. Z uwagi na to, że produkcja ziaren o identycznym rozmiarze nie jest możliwa, powstała norma, która określa ziarnistość materiału ściernego.

W Europie ziarnistość – nazywaną także granulacją lub gradacją – ściśle reguluje norma FEPA P ogłoszona przez europejską organizację zrzeszającą producentów narzędzi ściernych. FEPA to skrót od pełnej angielskiej nazwy organizacji Federation of European Producers of Abrasives. Litera P z kolei zawsze stoi przed numerem z gradacją, co pozwala między innymi na odróżnienie ziarnistości oznaczanej według normy amerykańskiej.

Skodyfikowana jako ISO 6344 norma FEPA P przyjmuje, że materiał ścierny w określonej gradacji pokrywają ziarna w ustalonym zakresie rozmiarów podawanych w mikrometrach. Wyróżnić można kilka podstawowych zakresów granulacji ziaren. Należy jednak pamiętać, że stanowią one jedynie wskazówkę. Przy wyborze odpowiedniej tarczy ściernej liczy się również wiedza na temat obrabianej powierzchni i doświadczenie w pracy polerskiej.

Materiały ścierne najogólniej możemy podzielić na kilka zakresów gradacji:

• P12 – P100– odpowiednie do usuwania dużej ilości materiału z powierzchni, obróbki jego kształtu i wyrównywania powierzchni,
• P100 – P180 – materiały ścierne, które sprawdzają się przede wszystkim przy końcowej obróbce powierzchni,
• P200 – P800 – materiały ścierne stosowane w procesach przygotowujących powierzchnię obrabianego materiału do lakierowania, matowienia i poprawek lakierniczych,
• P1000 – P2500 – materiały ścierne wykorzystywane do szlifowania na połysk oraz podczas retuszu na powierzchniach błyszczących.

Na co jeszcze zwraca się uwagę przy wyborze tarcz ściernych?

Ważne kryterium stanowi również maksymalna prędkość pracy narzędzi ściernych, czyli prędkość robocza, z jaką tarcza ścierna może być używana w szlifierce. Wartość prędkości maksymalnej podawana jest w m/s, a ustalają ją normy takie jak między innymi DIN EN 12413, DIN EN 13743 czy DIN EN 13236.

Dla przykładu największa dopuszczalna prędkość robocza tarczy ściernej fibrowej APP F541, o której wspominaliśmy już wyżej, wynosi 80 m/s. Taka prędkość odpowiada 13300 RPM, a nazwa jednostki pochodzi od skrótu angielskiego terminu „revolutions per minute”, oznaczającego liczbę pełnych obrotów wykonanych wokół ustalonej osi w czasie jednej minuty.